دلیل آن هم نبودن نیروی متخصص در شروع کار بود. مطلب مهم دیگری نیز وجود داشت؛ در آن زمان تلویزیون اسلامی در کار نبود و شبکه المنار در حقیقت مؤسس و مبدع شیوه‎ تلویزیون‎داری اسلامی در عالم عربی است. البته ایران، پیش از آن، تلویزیون اسلامی داشت و از ما جلوتر بود، اما این تلویزیون صرفا برای مخاطبان فارسی زبان بود. المنار این باب را به روی عرب‎زبانان گشود. می دانیم مخاطب عرب، متفاوت و بسیار گسترده‎تر نسبت به فارسی‎زبانان است. بعد از این مرحله، المنار گام‎به‎گام پیش‎رفت تا این که در تابستان سال 1992 با حمله‎ شدید اسراییل به جنوب لبنان مواجه شدیم. این جنگ، اهمیت کار رسانه‎ای مخصوصا رسانه مجاهد را اثبات کرد. در آن مرحله، رسانه‎ مدافع مقاومت در لبنان وجود نداشت و تنها رسانه طرف ‎دار ما، شبکه‎های ایرانی بودند که پیام آن‎ها هم به دلیل تفاوت زبان به گوش لبنانی‎ها و عرب‎ها نمی رسید. در این شرایط، موضوع رسانه‎ اختصاصی مقاومت اهمیت دوچندان پیدا کرد. تقریبا دو سال بعد یعنی در سال 1994 حکومت لبنان تصمیم گرفت که به‎دلیل شرایط خاص جامعه، پخش اخبار و برنامه‎های سیاسی در همه‎ شبکه‎ها ممنوع شود. دقیقا در همان ایام، مقاومت بنا داشت عملیات بسیار مهمی را در منطقه‎ای استراتژیک اجرا کند. سابق بر آن، روال این‎گونه بود که بعد از هر عملیات، المنار ابتدا خبر آن ‎را پخش می کرد و سپس به پخش مارش و سرودهای نظامی اقدام می کرد، اما در این شرایط ما امکان پخش این قبیل برنامه‎ها را نداشتیم؛ لذا دست به یک فریب رسانه‎ای زدیم که تاکنون به‎عنوان یک راز در میان بوده است و من در این جا برای اولین بار از آن پرده برمی دارم. فریب رسانه‎ای ما بدین شکل بود که اقدام به پخش برنامه زنده‎ای کردیم که بینندگان با شبکه تماس می گرفتند و نظرات خود را بیان می کردند، اما در لابه‎لای آن، اخبار ما را هم می خواندند؛ مثلا می گفتند: با تشکر از رزمندگان مقاومت که اکنون تانکی را در فلان منطقه منهدم کردند یا درود بر مجاهدینی که در فلان منطقه 20 سرباز اسراییلی را به هلاکت رساندند. در واقع این متن‎هایی بود که توسط خود ما تنظیم و در قالب تماس تلفنی پخش می شد. البته به‎دلیل عدم پخش اخبار مقاومت، بین مردم نگرانی و اضطراب به‎وجود آمده بود؛ لذا، ما کار دیگری هم انجام دادیم و آن نصب بلندگو بر فراز مساجد و روی وانت‎هایی بود که در سطح مناطق مختلف به گردش درمی آمدند و به این شکل نیز اخبار خود را به گوش مردم می رساندیم. البته این شیوه، شیوه‎ ضعیفی بود و همین هم تأکیدی دوباره بر اهمیت رسانه‎‎ مقاومت است. بعد از این ما شروع به پخش تصاویر عملیات‎های مقاومت می کردیم و در کنار آن به تحلیل آن‎ها و بیان نقاط قوت جبهه‎ نبرد می پرداختیم. المنار از این نقطه شروع کرد و گام‎به‎گام جلو رفت؛ تا آن جا که امروز آن را از شبکه‎های برتر جهان عرب می دانند و حتی در زمان‎های خاص مثل عملیات‎ها و برنامه‎های مقاومت، پربیننده‎ترین شبکه‎ عربی دنیاست.

یعنی حتی جلوتر از الجزیره و شبکه‎های مشابه آن؟

ببینید، این موضوع احتیاج به توضیح بیشتر دارد. بین سال‎های 1991 تا 2000 المنار فقط برای داخل لبنان پخش می شد و از سال 2000 و در اثنای عملیات آزادی بود که پخش ماهواره‎ای آن آغاز شد و در آن ایام، بدون رقیب، شبکه‎ اول عرب‎ها بود.اما امروزه المنار بیشتر رویکرد سیاسی و عمومی دارد و موضوعات تفریحی‎ای که در دیگر شبکه‎های عربی رایج است با این رویکرد هم‎خوانی ندارد؛ خصوصا با نگرش اسلامی و مقاومتی که بر آن حاکم است؛ لذا در این زمینه امکان سبقت از آن شبکه‎ها وجود ندارد. اما در زمینه‎ مسائل سیاسی، خود را جلودار می دانیم و در نظرسنجی‎هایی که در میان اعراب صورت گرفته، ما همیشه در میان پنج شبکه اول قرار داشته‎ایم.

شما اشاره کردید که به‎غیر از فعالیت‎های سیاسی و خبری در زمینه‎های عمومی هم برنامه دارید. ممکن است در این‎باره بیشتر توضیح دهید؟

طبیعتا ما بر روی برنامه‎های هدفمند و قابل استفاده برای مردم در زمینه‎های تربیتی و اجتماعی تمرکز کرده‎ایم. ما در المنار به مبانی اسلامی پایبند هستیم و در میان خروجی‎های ما برنامه‎های تفریحی موهن یا برنامه‎هایی که در آن غنا و مسائل حرام باشد، وجود ندارد. البته بنا به طبیعت کار رسانه، برنامه‎های تفریحی داریم، اما تفریحی سودمند مثل: مسابقات، برنامه‎های طنز و... علاوه برآن، برنامه‎های پزشکی، فرهنگی و تربیتی هم وجود دارد. ما سریال هم پخش می کنیم. در این جا علاقمندم به نکته‎ای اشاره کنم؛ شبکه‎ المنار به میزان قابل توجهی زبان گویایی است برای برخی فیلم‎ها و سریال‎های ایرانی. مثلا سریال «یوسف پیامبر» در ایران از اهمیت بالایی برخوردار بود که فرصت خودنمایی در بیرون از دایره‎ فارسی‎زبانان را پیدا نکرد، اما وقتی که در المنار نمایش داده شد، همه چیز تغییر کرد و الان به زبان‎های انگلیسی، فرانسوی، اسپانیولی و... نیز دوبله شده است. همین‎طور سریال «مریم مقدس» که وقتی توسط المنار روی آنتن رفت، به زبان‎های مختلف، ترجمه و در بسیاری از شبکه‎های عربی زبان پخش شد و حتی در حال حاضر از شبکه otv متعلق به میشل عون (از رهبران مسیحیان لبنان) در حال پخش است.

برنامه‎های شما 24 ساعته است؟

بله، ما 24 ساعته و به طور شبانه‎روزی فعال هستیم.

چه طیف‎هایی از جامعه لبنان، مخاطب و گروه هدف شما هستند؟

ما در لبنان 18 طایفه داریم از مسلمان و مسیحی. تجربه‎ زندگی در چنین جامعه‎ای در طول سال‎های متمادی به ما یاد داده که باید همه را مخاطب خود بدانیم. ما نه فقط طوائف که همه‎ گروه‎های سیاسی را هم مخاطب خود می دانیم. به همین خاطر، نام المنار در لبنان با احترام و تأثیرگذاری همراه است. بد نیست بدانید بعضی مسئولین، یا فعالان سیاسی خصوصا مخالفین ما، کنفرانس خبری خود را شروع نمی کنند مگر این که خبرنگار المنار حضور داشته باشد – البته من به اسامی آن‎ها اشاره‎ای نمی کنم چون درست نیست - ما نه فقط طیف های گوناگون لبنانی را پوشش می دهیم بلکه ساکنان اسراییل هم مخاطبین ما هستند. آن‎ها لحظه به لحظه و به‎طور 24 ساعته المنار را رصد می کنند.

تأثیر المنار بر موفقیت‎های سال‎های اخیر حزب‎ا... چگونه بوده است، خصوصا در جنگ تبلیغاتی بین شما و صهیونیست‎ها؟

این موضوع مهم و مفصلی است که باید آن‎ را از 1991 بررسی کنیم. در آن سال، مقاومت برای اولین بار عملیات‎هایش را به‎وسیله دوربین به تصویر می کشید و همان‎طور که اشاره کردم، آن ‎را به‎وسیله کارشناسان، بررسی و تحلیل می کردیم. به این وسیله هم به افزایش انگیزه‎های رزمندگان کمک می کردیم و هم در بدنه‎ اجتماعی مقاومت، شور و هیجان مثبت ایجاد می شد. از طرف دیگر، تضعیف روحیه‎ دشمن را به همراه داشت. یادم می آید که مقاومت، عملیات مهمی داشت. در موقعیتی به نام «سجد» که مجاهدین موفق شدند با به هلاکت رساندن چند اسراییلی، آن منطقه را فتح کنند. در همان‎ روز ما قطعه فیلمی را پخش کردیم که نشان می داد نیروهای‎مان به آن موقعیت رسیده اند، اما دشمن اعلام کرد که مقاومت به آن منطقه فقط نزدیک شده، اما نتوانسته آن‎را فتح کند. فردای آن روز ما فیلم رزمندگان، در حالی‎که در محل آن پایگاه حضور داشتند را پخش کردیم. این یک جنگ تمام‎عیار رسانه‎ای بود. امثال این ماجرا بارها تکرار شد تا آن جا که مسئولین و رسانه‎های اسراییلی به سیدحسن لقب «وعد الصادق» دادند. ما از اوایل دهه‎ 90، با رصد تلویزیون اسراییل، بعد از ترجمه‎، بخشی از آن‎ها را پخش می کردیم که موضوع آن ناراحتی یا گریه کردن سربازان و خانواده‎های‎شان در اثر زخمی شدن یا کشته شدن نیروهای‎شان بود. به این ترتیب، نشان می دادیم که دشمن چقدر خوار و ضعیف است؛ در حالی که ما در مقاومت به شهدای‎مان افتخار می کنیم. این یک نتیجه‎ عالی داشت؛ چرا که از سویی، باعث یأس و ناامیدی در اردوگاه دشمن می شد - آن‎ها در جاهایی اعتراف کردند که این‎گونه برنامه ها ما را آزار می داد؛ حتی در دوره ای شبکه‎های اسراییلی از پخش سخنان نصرا... منع شدند - و از سوی دیگر، امید را به میان نیروهای مجاهد می آورد. حزب ا... امروز در ترجمه به زبان عبری بسیار پیشرفت کرده و علاوه بر تلویزیون از رادیو، نشریات و اینترنت هم برای مقابله استفاده می کنیم.

با شبکه‎های دیگر هم ارتباط دارید؟

بله، مانند العالم و الکوثر. البته نه فقط شبکه‎های ایرانی که با بسیاری از شبکه ها ارتباط داریم، چه شبکه‎های جهان اسلام و چه غیر آن.

اگر موافق باشید به جنگ 33 روزه و فعالیت‎های المنار در آن ایام بپردازیم. گویا در اوایل جنگ، ساختمان شبکه بمباران و منهدم شد؟

اسراییلی‎ها به دفعات در سال‎های گذشته اعلام کرده بودند که المنار یکی از مواضع مهم مقاومت و حتی خط مقدم آن است. روشن است که رسانه از مهم‎ترین ابزار جنگ است؛ لذا ما از قبل می دانستیم که اگر روزی جنگ شود، اسراییل ساختمان ما را منهدم خواهد کرد و برای آن برنامه‎ریزی کرده بودیم. از ابتدای جنگ هم مدام ما را تهدید می کردند. خیلی از این نکاتی که می گویم برای اولین بار است که بیان می شود؛ آن شبی که ساختمان شبکه را بمباران کردند، من دبیر تحریریه بودم و با احتساب نیروهای امنیتی، 23 جوان در شبکه حضور داشتند و مشغول فعالیت بودند. بمباران باعث شده بود که خروجی‎های اضطراری ساختمان هم مسدود شود، گرد و غبار فضا را پر کرده بود، اما المنار همچنان پخش می شد. در همان هنگام که شدت بمباران خیلی زیاد شد، مفر کوچکی پیدا کردیم که برای تهویه هوا بود و از طریق آن خارج شدیم و در حالی که بالای سر ما هواپیماهای جنگی و جاسوسی دشمن در حال پرواز بودند، به دفتر پخش احتیاطی منتقل شدیم که از قبل برای چنین روزی در نظرگرفته بودیم. در واقع پخش شبکه فقط برای چند ثانیه قطع شد که آن‎هم برای عملیات فنی انتقال بود نه به‎خاطر بمباران. البته همین چند ثانیه دشمن را به اشتباه انداخت که المنار تمام شد، اما ما بلافاصله روی آنتن آمدیم و اعلام کردیم که ساختمان شبکه منهدم شده و ما به مکان دیگری منتقل شده‎ایم. قطعا اگر آن‎هم منهدم می شد، به جای دیگری می رفتیم و همین‎طور ده‎ها دفتر و مکان داشتیم. المنار قطع نشد و ان‎شاءا... نخواهد نشد.

اسراییل مکان احتیاطی شما را پیدا نکرد؟

آن‎ها خیلی تلاش کردند، اما موفق نشدند. ما را تعقیب می کردند و به دنبال دفتر بودند. ما مجبور بودیم تغییره چهره دهیم و لباس مبدل بپوشیم؛ حتی بعضی برادران ما لباس زنانه می پوشیدند و به آن مکان می آمدند. هواپیماهای جاسوسی اسراییل مدام در حال پرواز بر فراز بیروت بودند، لذا ما گاهی مجبور بودیم ساعت ها در جایی مخفی شویم تا آن‎ها دور شوند و بعد از آن به مسیرمان ادامه دهیم. شرایط خیلی سختی بود. من به‎خاطر بعد مسافت منزل‎مان تا دفتر احتیاطی، پاهایم تاول زد و این اتفاق برای برادران دیگر هم رخ داد. اما نجات و پیروزی از جانب خدا شامل حال‎مان شد و جالب است بدانید همین ماجرا باعث شد روحیه‎ مجاهدان و مردم بالا برود؛ حتی می شود گفت خوشحالی مردم از پخش مجدد المنار کمتر از شادی آنان از موفقیت‎های نظامی در جنگ نبود.

آیا در این بمباران شهید هم داشتید؟

دو مجروح داشتیم، اما بحمدا... کسی شهید نشد. آن چه دوست دارم بگویم موضوعی است که خدا شاهد آن است؛ من در اثنای بمباران به حالت جوانان دقت می کردم. در چهره هیچ‎کدام‎شان ذره‎ای ترس و نگرانی ندیدم. در میان آن‎ها آرامش خاصی حاکم بود و این بحث مطرح بود که تا کی در ساختمان شبکه بمانیم. در این میان، مدیر اخبار پیشنهاد داد که بهتر است پنج نفر شهادت‎طلب بمانند و بقیه بروند؛ لذا خود ایشان، بنده، یک مجری معروف به نام علی مسمار و دو جوان دیگر ماندیم و بقیه رفتند تا وقتی که حملات، خیلی شدید شد که دیگر ماندن را مفید ندانستیم و در آخرین لحظات موفق شدیم از آن جا خارج شویم.

نکته‎ای باقی مانده که علاقه‎مند باشید آن را بیان بفرمایید؟

نکته‎ی ویژه‎ای که خاطرم هست، پوشش سخنان سیدحسن نصرا... بود که روحیه‎ رزمندگان را به‎شدت افزایش داد و هم‎چنین برنامه‎هایی که برای اسراییلی‎ها پخش می کردیم و رعب و وحشت در میان آن‎ها به‎وجود می آورد. ما در آن ایام سرودهای حماسی بسیاری هم پخش می کردیم. در یک‎چنین جنگی باید از تمام توان تبلیغاتی خود استفاده کرد. همان‎طور که دشمن در میدان جنگ این کار را کرد. مطلب مهم دیگر این که رهبر معظم انقلاب در یکی از سخنرانی‎های‎شان 11 دقیقه درباره‎ المنار صحبت کردند که این برای ما خیلی شیرین بود. جمله معروفی هم سیدحسن نصرا... دارد که بعد از آزادی جنوب لبنان گفت: «لولا المنار لضاع الانتصار»، اگر المنار نبود این موفقیت بزرگ به چشم نمی آمد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: